Idąc wciąż myślałem o tym co wydarzyło się w sumie jeszcze kilka, a może kilkadziesiąt minut temu. To wydarzenie rozpoczęło nowy rozdział mojego życia. Rozdział pełen niebezpieczeństw, niosący zmiany. Nadszedł czas by nauczyć się życia, by zostać najlepszym z najlepszych. Trenerem jakiego ten świat nie widział. A pomóc mi w tym może tylko jeden pokemon, ten niepozorny... Cleffa. Idąc bez słów wyjąłem poke dex którym najechałem na moją podopieczną po czym kliknąłem przycisk dzięki któremu dochodziło do skanowania. Czytałem to co podał mi dex a przy okazji analizowałem to co mi podał. Szedłem orientacyjnie. Ufnie idąc za głosem skaczącej przede mną Tsuki. Zatrzymałem się. Barwy które docierały do moich oczu z nieznanego powodu mnie drażniły, wiedziałem, coś jest nie tak. Delikatnie podniosłem wzrok na pokedex. Doznałem szoku. Jak to się stało? Jakim cudem? Czy to... Schowałem poke dex i rozejrzałem się wokół siebie. Byłem kompletnie skołowany, wiedziałem, że  coś tu nie gra. Liście nie mogły tak po prostu zmienić swoje barwy. Chwyciłem się za głowę. Czy to przyroda zwariowała czy może ja? Przykucnąłem i złapałem się za głowę. Byłem kompletnie zdezorientowany.

Ostatnio edytowany przez Axron (2012-03-06 20:14:17)

Prosiłbym cię abyś podał mi jescze Ability, bo Cleffa ma dwa do wyboru a oprócz tego o ile się nie mylę ten pokemon to Gastly, a nie Ghastly. A no i Cleffa a Celfa. Rozumiem, że pisałeś to na szybko ale mógłbyś uważać. Dziękuję ; ).

***

Co to. Gwałtownie się odwrócił i... zamarłem. Tuż za mną stał pokemon, i to nie zwykły. To  był.. Duch! Nie mogłem wydosić głosu z gardła, poczułem jak serce podchodzi mi do gardła. Przerażenie sparaliżowało me ciało a on... polizał mnie. Co? Co tu się dzieje? Lekko się przeraziłem, ale przy okazji z jakiegoś powodu odetchnąłem. Pokemon wzleciał w górę po czym schował się w drzewie.
Jak mogłem się go przestraszyć! Jak mam zostać najlepszym trenerem na świecie gdy w takich sytuacjach pozwalam by lęk wziął nade mną siłę! Nie mogę sobie na to pozwolić!
Zamknąłem oczy i zacisnąłem pięści. Po chwili otwarłem swe oczęta po czym podniosłem się na równe nogi pomagając sobie wstać opierając się o ziemię. Otarłem spodnie i zrobiłem pewny krok na przód, walcząc samemu ze sobą. Szyderczo się uśmiechnąłem po czym wybuchnąłem śmiechem, nie wiem dlaczego. Po prostu, to moje skrzywienie psychiczne. Ten pokemon ma ze mną wiele wspólnego, więcej niż w ogóle mi się wydaje. Dlatego... muszę go mieć. Zbliżyłem się do drzewa na które kilka sekund temu wzleciał Gastly.
- Ej ty! Już się ciebie nie boję! Złaś tutaj i walcz ze mną!