Mała dziewczynka spoglądała raz na pokemona, który siedział na drzewie, raz na ciebie, po chwili odparła.
-Jest to ładny pokemon ale chyba nie chcę go złapać.
Bez chwili wahania, ruszyliście w drogę pod przewodnictwem Rei.
Szliście przez jakiś czas. Brązowo włosa rozglądała się z jednej i z drugiej strony, podziwiając okoliczne widoki. Widziała tu wiele ciekawych i fascynujących rzeczy. Zachwycała się milionami kwiatów, które rosły tu i ówdzie.
Po chwili dotarliście do lasku. W związku z tym, że jesteś o wiele wyższy od dziewczynki, widziałeś już dachy zabudowań kolejnego miasta. Las jak już przedtem spostrzegliście jest bardzo rzadki, co powoduje cudowne jego oświetlenie. Promienie słońca przebijają się przez, gałęzie uginające się przez, wiele tysięcy liści, wpuszczając światło do pięknej promienistej alei. Wiatr również dawał po sobie znać, kołysał w tą i z powrotem czubki drzew, które cudownie szeleściły na wietrze.
Nagle Rei zobaczyła biegnącego Kricketot'a, który bardzo jej się spodobał, więc bez pytania zaczęła biec w głąb lasku.

Okazało się błędem nie dotrzymać towarzystwa dziewczynce. Gdyż w czasie sprawdzania godziny zniknęła. Zegarek pokazywał godzinę 15.12 Słońce nadal pięknie świeciło, wiatr lekko przelatywał przez niegęsty las. Po chwili zorientowałeś, że małej i pokemona nie ma. Jednakże po chwili przestałeś się martwić, ponieważ usłyszałeś śmiech Rei, który dobiegał z zachodniej części lasku. Zwróciłeś lekko w ową stronę głowę zauważyłeś zagęszczenie drzew. Powinieneś jak najszybciej znaleźć dziewczynkę. Śmiech może zwabić najdziwniejsze stwory.

Jak najszybciej zacząłeś biec w stronę śmiechu dziewczynki. Biegliście razem, jednak po chwili Cyndaquil, który jest znacznie szybszy od ciebie oddalił się znacznie. Pomimo, że rozglądałeś się bardzo celnie, nie zdołałeś jej zauważyć. Wbiegłeś na polane. W pełni przebijało się ty słońce, było tu niezwykle gorąco i parno. Czekał już tam na ciebie twój ognisty pokemon. Miał minę strasznie smutną, ponieważ nie zdołał zatrzymać dziewczynki. Jednak po chwili chwycił cię za nogawkę i pociągnął w głąb lasu. Biegliście między drzewami, aż dotarliście do jaskini. Nie byłeś pewien czy owa dziewczynka tam jest, lecz po chwili dało się słyszeć jej dziecięcy śmiech. Cóż grota wyglądała na przyjazną, jednakże jak to bywa pozory mogą mylić, rzecz jasna jest tam strasznie ciemno ale całe szczęście, że masz swego pokemona.