[size=10]Imię: Kyoraku
Nazwisko: Yamamoto
Płeć: Mężczyzna
Wiek: 21 lat
Wygląd:
Poza tym czarne spodnie i nowe białe adidasy :P
Początkowa kraina i miasto: Johto (New Bark Town)
Charakter: Kyoraku jest cichym, nieśmiałym i zamkniętym w sobie dwudziestojednolatkiem. Trudno nawiązuje kontakty z ludźmi. Rei przypomina mu jego samego z czasów dzieciństwa, dlatego za wszelką cenę chce pomścić jej rodziców (mszcząc się jednocześnie za śmierć mieszkańców New Bark Town i pozbawienie go dachu nad głową). Stara się być dla niej kimś kogo sam nigdy nie miał – kochającą osobą.
Starter: Cyndaquil
Profesja: Trener Pokemon
Profesja poboczna: naukowiec (asystent prof. Elma), mściciel
Historia postaci:

Krótka notka o Kyoraku na dobry początek:
Data i miejsce narodzin: 6.01.1991 r. w New Bark Town
Rodzina: Ayane (matka, zmarła przy porodzie), Jin (ojciec, pojechał na wojnę, gdy Kyoraku miał 2 lata, oddał syna do domu dziecka. Jego statek został zniszczony przez wrogów, ślad po nim zaginął)
Wzrost:185 cm
Waga:63 kg
Grupa krwi A Rh-
Stan cywilny: kawaler

******************************************************************************************
Kyoraku był dziwnym dzieckiem. Jako sierota nie zaznał nigdy rodzinnego ciepła. Nie znał swoich rodziców, wiedział jedynie, że jego ojciec miał go odebrać po powrocie z wojny. Nie grał w piłkę, nie jeździł na rowerze, a cały swój czas poświęcał na rozmyślaniu. Żył w odosobnieniu, w swoim własnym świecie. Wszyscy go odtrącili. Nie było mu z tym dobrze, gdyż wielokrotnie patrzył przez okna domu dziecka i oglądał bawiące się dzieci. Z samotności często mówił do siebie lub do wymyślonych przyjaciół, a nawet chodził na groby rodziców, aby „porozmawiać z ich duchami”. Nawet, gdy ukończył 18 lat i znalazł pracę w laboratorium jako asystent prof. Elma nie utrzymywał kontaktu z pozostałymi laborantami. Żył w swoim małym, zamkniętym światku, ale do czasu…
*****************************************************************************************…
Kyoraku jak zwykle w piątek wracał z Cherrygrove City z gruntownych zakupów. Wziął swój plecak, gdyż zawsze kupował jedzenie „ na parę dni”. Oprócz tego kupił sobie nowe buty (stare były bardzo znoszone) i karmę dla Pokemonów  Sam ich nie trenował, ale poprosił go o to jeden z laborantów, zajmujący się pod nieobecność prof. Elma (staruszek w delegacji w regionie Sinnoh)  stworkami będącymi obiektami badań. Pidgeye wesoło ćwierkały na drzewach, małe Sentrety bawiły się w berka na łące niedaleko drogi. Wydawało się, jakby cały świat radował się tym słonecznym wiosennym porankiem, jednak w jednej chwili cały czar prysnął. Niebo pociemniało złowrogo, a wszystkie stworki pochowały się w swoich norach.
-Zanosi się na burzę – pomyślał Kyoraku – lepiej będzie, jeśli się pośpieszę.
Przyśpieszył kroku. Był zaledwie niecały kilometr od New Bark Town, gdy zobaczył czarne błyskawice uderzające prosto w miasto. Kyoraku zamarł, ale o chwili otrząsnął się i ruszył ze wszystkich sił w stronę mieściny. Spóźnił się. Wszystko w zasięgu wzroku albo się zawaliło albo doszczętnie spłonęło. Wszędzie leżały ciała ludzi i Pokemonów. Podbiegał do każdego potrząsał każde z nich, ale bez skutku. Zadzwonił w końcu z PokeGeara do centrali PokeCentrum, licząc na pomoc, ale nikt nie odbierał. Zrezygnowany spojrzał w niebo błagając jakby o boską interwencję. Nie było tam jednak Boga, tylko sylwetka ogromnej latającej bestii, patrzącej złowrogo na pobojowisko. Po chwili zniknęła, a razem z nią ciemne chmury.
- Jesteś smutny? – usłyszał cichy głos.
Odwrócił się i ujrzał małą, na oko dziesięcioletnią, dziewczynkę.
-Tak…, ale kim jesteś? – zapytał Kyo.
-Jestem Rei, Rei Izumi – odpowiedziała.
-Gdzie są twoi rodzice Rei? – spytał Kyoraku.
Dziewczynka nic nie odpowiedziała, tylko pokazała paluszkiem na znajdujący się w pobliżu zawalony dom.
-Przyjechaliśmy na wakacje do wujka…oni kazali mi uciekać, ale…oni tam zostali i… wtedy spadł dach – opowiadała Rei zalana łzami – Ja nie chciałam…, ale mówili, że sobie poradzą…
Kyoraku przytulił ją delikatnie.
-Nie płacz – powiedział łagodnie – to, co się stało, już się nie odstanie. Wszystko, co możemy teraz zrobić to poszukać pomocy w sąsiednim mieście. To będzie chyba najlepsze wyjście.
Chwycił ją delikatnie za rękę, jednak nie zrobili nawet kroku, gdy drogę zablokowała im zgraja dzikich Pokemonów.
-Cholera! Trzeba będzie walczyć, a ja nie mam żadnego Pokemona! – pomyślał Kyoraku .
- Abra! Hidden Power!
Zaledwie metr od ramienia chłopaka przeleciało mnóstwo kilka iskrzących się kul, a chwilę później cała hołota poległa.
Kyoraku odwrócił się. Rei stała w pozycji bojowej, a u jej stóp stał drobny stworek o wyglądzie lisa.
-Dlaczego to zrobiłaś? – zapytał chłopak.
-Abra mi to powiedział…,nie masz żadnego Pokemona – wydukała dziewczynka – On…jest trochę dziwny… często mi mówi, co ktoś myśli… a ja go słucham…
-Ale jak… - chciał zapytać Kyoraku, jednak odpowiedź wyprzedziła pytanie:
-Rozumiem, co mówi mój Abra i inne Pokemony. Ludzie myuważają to za klątwę i zabraniają dzieciom zbliżać się do mnie. Rodzice mnie pocieszali, mówili, że będzie dobrze, ale… oni pewnie też się mnie bali. Tylko mój Pokemon mnie rozumie. Inne Abry go odtrąciły, ponieważ jako jedyny nie potrafił wykonać Teleportuj. Wygoniły go ze swojego stada, bo był dla nich za słaby. On jedyny rozumie, co to znaczy zostać odtrąconym...
Kyoraku patrząc na Rei, widział siebie z czasów dzieciństwa. Małe, smutne dziecko pozbawione rodziców i odtrącone przez społeczność. Nagle poczuł chęć zemsty na tajemniczym Pokemonie.
-Dokąd byś nie poleciał, gdzie byś się ukrył, znajdę cię bydlaku! – zawył Kyoraku.
******************************************************************************************
EPILOG
Kyoraku otrząsnął się i stwierdził, że wychodzenie niebezpieczeństwu naprzeciw bez przygotowania było zdecydowanie złym pomysłem. Przeszukał pieczołowicie zdezelowane laboratorium prof. Elma. Wszystko było doszczętnie zniszczone oprócz jednej rzeczy: pancernego sejfu. Szczęśliwie, drzwiczki były wygięte po tym, jak na skrytkę spadła belka z sufitu. Znajdował się tam jedynie standardowy zestaw dla początkującego trenera: Pokeball ze starterem (jak się później okazało, z Cyndaquilem), Pokedex, kasetka z 5 Pokeballami, aktualna mapa regionu Johto w formie cartridge’a,  Potion, i kasetka na odznaki (nie wiem po co, ale jest to wezmę) a poza tym pewna suma pieniędzy (na oko 5000 $). Przeszukał również niektóre mniej zawalone budynki i znalazł kilka przydatnych przedmiotów. W ten sposób Kyoraku w towarzystwie Rei rozpoczęli swoją wyprawę, której celem było ostateczne starcie ze skrzydlatą bestią, która odebrała obojgu to, co było dla nich najważniejsze.

Cel: Zniszczenie (albo unieszkodliwienie w jakiś inny sposób) tajemniczego Pokemona, zapewnienie sobie i Rei lepszej przyszłości (opcjonalnie: próba odnalezienia ojca).
Towarzysz: Rei Izumi
Informacje o towarzyszu:



Krótka notka o Rei:
Data i miejsce narodzin: 16.03.2002r. w Saffron City (region Kanto)
Rodzina: Asuka i Josuke (oboje zginęli podczas ataku nieznanego Pokemona na New Bark Town)
Wzrost:120 cm
Waga:28 kg
Grupa krwi: A Rh +
Stan cywilny: panna

Płocha dziewczynka w wieku ok. 10 lat. Cicha, nieśmiała, zamknięta w sobie, rzadko się uśmiecha i unika innych ludzi. jednak gotowa jest zrobić wszystko, aby chronić bliskie jej osoby. Traktuje Kyoraka jak brata. Posiada umiejętność rozumienia mowy Pokemonów, przez co jest odrzucana przez ludzi. Posiada Abrę, który nie zna ruchu Teleport. Zna za to atak Hidden Power, co czyni go zdatnym do walki.

Rywale:Moim jedynym rywalem jest ten Pokemon,który rozwalił New Bark. Jaki, sam zdecyduj (najlepiej jakaś odmiana Legend np. Dark Lugia, albo coś w tym stylu, żeby nie było za łatwo :P)

Dodatkowe przedmioty i prośby:
Przedmioty Kyoraka:
-plecak (miał przy sobie);
-torba sportowa (ze swojego zawalonego domu)
-PokeGear (telefon z funkcją konferencji video, aplikacja „Mapa”) (miał przy sobie);
-odtwarzacz MP3 z funkcją rejestrowania dźwięku + słuchawki (miał przy sobie);
-nóż kuchenny ze stali nierdzewnej (z osłoną) i patelnia (kuchnia jednego z zawalonych domów);
-przedmioty higieny osobistej (pasta do zębów, 2 szczoteczki, ręcznik do ciała i do rąk, podpaski [:P]) (łazienka zniszczonego domu wuja Rei)
-ubrania (Kyoraku: męska bluza, para szortów, para dżinsów, 2 T-shirty, 2 pary bokserek i 2 pary skarpetek, para nowych butów; Rei: płaszczyk, 2 sukienki, bluzka z długimi rękawami, 2 bluzki na ramiączkach, spódniczka, 2 pary majtek, 2 pary ciepłych rajstop, zapasowe buty [sandałki albo "baletki"]) (z domu wuja Rei i swojego)
-zestaw pierwszej pomocy (gaza, bandaże, lek przeciwbólowy, plastry, woda utleniona) (zabrany z jednego z zawalonych domów);
-kasetka na Pokeballe (zawiera 5 pustych Pokeballi i Pokeballa z Cyndaquilem) (z laboratorium prof. Elma);
-składany parasol (z jednego z domów);
-kasetka na odznaki.

Przedmioty Rei:
-mała torebka (miała ze sobą);
-złote obrączki ślubne jej rodziców (znalezione przez Kyoraka po przeszukaniu ich zwłok [Rei go o to prosiła], zatrzymane jako pamiątka);
-zapasowe spinki do włosów i kokardki (z zawalonego domu jej wuja);
-Pokeball z Abrą (miała ze sobą, nosi zawieszony na sznurku jak naszyjnik).


P.S. Prowiant i jedzenie dla Pokemonów uznaję jako te, które kupiłem w historii postaci.

Noszę nowe buty, które kupiłem w sklepie.

Rozkład rzeczy taki:

Kyoraku:
Plecak: prowiant, karma dla Pokemonów, zestaw pierwszej pomocy, nóż i patelnia.
Torba: ubrania, przedmioty higieny osobistej, parasolka.
Kieszenie: PokeGear, odtwarzacz MP3, kasetka na Pokeballe (w mniejszej formie) i kasetka na odznaki.

Rei:
Torebka: złote obrączki rodziców (w ukrytej kieszonce), zapasowe spinki do włosów i kokardki.
Zawieszony na szyi: Pokeball z Abrą.


Podróż może się ciągnąć przez więcej niż 1 region (tak trzeba będzie pewnie zrobić).

Love Story - może być, ale na zasadzie "najpierw długa przyjaźń, a na końcu miłość" i bynajmniej nie z Rei bo nie chcę, żeby Kyoraku był pedofilem tylko dobrym opiekunem. Chciałbym żeby w ewentualnym LS była dziewczyna typu Rei z poprzedniej historii (ale niech nie nazywa się Rei :) )

Chciałbym, aby Kyoraku i Rei zmienili podczas gry swoje charaktery (bardziej śmiali, otwarci itd.).

ja cie człeki, nie ogarniacie iż póki co zamknięte zapisy? o.O rozpatrzę je jak tylko będę miał więcej czasu o ile nie zapiszecie się do kogoś innego

Imię: Seven
Nazwisko: Spirit
Płeć: Meżczyzna
Wiek: 13
Wygląd:
Charakter: Miły i przyjazny. Aczkolwiek można go uznać za Egoistę. Jest bardzo mściwy, gdy ktoś go uderzy zrobi wszystko aby mu oddać. Z drugiej strony jest troskliwy i opiekuńczy, gdy widzi że coś złego się dzieje serce mu się łamie. Często wpada w rozmaite kłopoty. Od rozbicia talerza, aż do wywołania kryzysu na giełdzie światowej. W takich sytuacjach wpada w totalną panikę i zaczyna niekontrolowanie wymachiwać rękami. Podsumowując Seven jest postacią barwną i ciekawą pomimo to niektórzy uznają go za Idiotę.
Region oraz miasto początkowe: Unova, Icirrus City
Starter: Cryogonal
Profesja: Trener
Profesja poboczna: Obserwator- prowadzi różnoraki notatki o pokemonach.
Historia postaci: Icirrus City, miasto najpiękniejsze zimą. Właśnie tu mieszka jegomość, o dziwnym uosobieniu- Seven Spirit. Z uśmiechem na ustach, spędza całe dnie na lenieniu się, lub szukaniu czegoś do roboty. Broń boże, byle by nie było to coś pożytecznego. Powoli, niczym wrząca lawa, jego fantazja zaczęła wyciekać z głowy, a on chodził z głową w chmurach. Jego energia marnowała się na wygłupach. A te z kolei, stawały się coraz bardziej natarczywe, uciążliwe i trudne do zniesienia. Różne były teorie, tyczące się zachowania Sevena, ale i on nie wiedział co tak naprawdę się dzieje. Po prostu marzył, aby poznawać nowe gatunki pokemonów i mieć ich od groma. Nie cieszyło go już ciągłe siedzenie w rodzinnym Icirrus, znużony już całkowicie życiem, postanowił porozmawiać z rodzicami. Ich odpowiedź była negatywna, poparta jedynym faktem, który dla Sevena zabrzmiał tak.
"Jesteś za młody a świat jest za wielki. Ciebie chyba do końca pokręciło, po świecie się szlajał będzie. Przygoda? Żeby się ona w grobie nie skończyła, zastanów się, a potem dopiero przychodź aby zatruwać nam głowę takimi pierdołami jak ta! A, nie obchodzi mnie to, jak nieodpowiedzialni są rodzice twoich kolegów."
   Po upływie dwóch lat, rodzice Sevena, po długim błaganiu go o to, zgodzili się. Gdyż zdecydowali że:
"Jest już wystarczająco duży"
Powiedzieli tak, gdyż było to jedyne co mogli powiedzieć, wszystkie argumenty, jakie stawiali przeciw Sevenowi, ten z łatwością po miesiącu je obalał. Rodzice, proponowali Sevenowi, aby wybrał pokemona od profesora, lub kupił jakiegoś w internecie. Nie! Zadecydował, że z pomocą jedynie pokeballa, złapie sobie pokemona. Jak wiadomo, nie jest to jednak takie proste. Poprosił więc o pomoc swego przyjaciela, Sobę.
Soba Chopper. Jest on zupełnym przeciwieństwem Sevena. Jest pracowity i skromny, zamiast chwalić się niczym, siedzi cicho w kącie i wie, że nie kulturalnie jest się chwalić. Choć przy Sevenie, jest równie  żywiołowy co on. Zazwyczaj ubiera się w jeansy, brązową koszulkę i żółtą bluzę, z czarną naszywką w kształcie pokeballa na prawym ramieniu. Jest niższy o 0,1 metra od kolegi, ma brązowe włosy i zielone oczy. Jego ulubionymi typami są, prąd i typ smoczy*. Wracając do tematu, jego rodzice też znacznie różnią się od rodziców Sevena, wręcz kazali mu wyruszyć w podróż, a on na znak solidarności z kolegą zdecydował, że postąpi tak samo.
   Rozpoczynała się wiosna, wielki odwilż, wszystko rodziło się na nowo i budziło do życia. Seven wraz z Sobą, postanowili, że wyruszą o 7 rano.
Byli jeszcze trochę zmęczeni, bo Seven do 11 w nocy grał w Call of Duty, a Soba przygotowywał się do wyprawy. Ruszyli w kierunku Mostu Tubeline, który to jest wielką stalową konstrukcją, o długości całego miasta.(Istnieje naprawdę *Gra i anime*)Wtem, kątem oka Seven dostrzegł coś biało-niebieskiego. Jego, marzenie się spełniły, to był... Cryogonal! Rozpoznawszy pokemona, bez zastanowienia rzuciłem ball w kierunku stwora. Soba wykonał "Facepalm". Gdyż Seven właśnie użył balla, na pokemonie o pełni sił. W napięciu czekał, na efekt jego lekkomyślności. Pokeball chwiał się na boki
Udało się! Złapał pierwszego pokemona! Podniósł balla i  ze łzami w oczach uśmiechnął się.
- Ty to masz szczęście - powiedział Soba.
Cel: Nie wspomniałem w historii, by nie miałem gdzie upchnąć* W przeddzień podróży, Seven poprzysiągł sobie, że zostanie dobrym Obserwatorem i będzie miał jak najlepsze kontakty z pokemonami. Dzięki czemu zostanie liderem.
Towarzysz(e): Pacz historia
Rywal(e): brak
Dodatkowe przedmioty i prośby: Notatnik, opcja wykonywania przeze mnie "skanów" i wklejanie ich do swojego przygodzie nazwanego "Notatnik". Wpisy o pokemonach, będą na podstawie wiedzy nabytej przez Sevena.
___________
Zapisałem się, z nadzieją, że upchniesz gdzieś przyjaciela. ;)

Ostatnio edytowany przez Seven (2012-05-19 12:29:10)

Powiem szybko: biorę Sevena, Achillesa odrzucam. Ale zapisy nadal otwarte ^^. Pisać, pisać, gupie człeki :D.