- Zablokuj jego atak, a później natrzyj go Tackle'm! - ponagliła Twoja przeciwniczka.
Oba pokemony wykonały swoje polecenia ja należy, jednak ani jedno, ani drugie nie odpuściło i po zablokowaniu jak i kontratakowaniu, zaczęli nacierać się nawzajem, całkowicie ignorując Wasze protesty oraz wydawane polecenia. Po kilku minutach naprawdę pasjonującej walki oba pokemony padły na ziemię nie zdolne do walki.

0% || 0%

Twój Charmander + 2 levele

- Gratuluję. Już dawno z nikim nie doszłam do remisu, nie mówiąc o tym, aby ktoś ze mną wygrał. Jesteś całkiem niezłym trenerem. Właściwie, dokąd teraz zmierzasz? - spytała Ayumi, chowając zmęczonego Shinxa do PokeBalla.

Zanim zdążyłeś choćby mrugnąć poczułeś miękką dłoń na ramieniu. Przed Tobą pojawiła się Ayumi z zdeterminowanym wyrazem twarzy.
- Chcę iść z Tobą. Mam dość siedzenia w tej dziurze i trenowania pokemonów. Jestem gotowa na świat i moi przyjaciele także. Poza tym, żyjąc tutaj nauczyłam się wielu przydatnych technik przeżycia w lesie oraz umiem to i owo. - powiedziała stanowczo. - I nie będę Cię obciążać. Sama umiem o siebie zadbać. - dodała.

Ayumi dobiegła do Ciebie i zrównała krok z Twoim.
- Spoko, mało jest rzeczy, które w ogóle mogłyby mnie przestraszyć. - odpowiedziała, wzruszając ramionami. - To właściwie dokąd teraz idziemy? - spytała, po czym szybko dodała. - Wiesz, możemy iść do jakiegoś miasta. Co prawda ja rzadko kiedy jeżdżę poza wioską i nie znam drogi, ale myślę, że mój ojciec z pewnością wie, jak tam dojechać.

Dziewczyna przez chwilę zastanawiała się, nim odpowiedziała bez przekonania.
- Tak, coś mi się obiło o uszy. Swoją drogą uważam, że to całkiem fajna sprawa, ale znowu nie róbmy zbyt dużej sensacji z powodu takiego faktu. Pewnie jakiś facet się bawi ze sztucznym ogniem i wzbudza w ludziach strach. - zamilkła na chwilę. - Mnie to niespecjalnie rusza. - dodała wzruszając ramionami. - A czemu pytasz? - burknęła.

Ayumi rozszerzyła oczy i przełknęła głośno.
- Poważnie? To znaczy, nie żartujesz? - spytała zdziwiona.
Zanim jednak mogłeś udzielić jakiejkolwiek odpowiedzi słońce całkowicie pochyliło się nad horyzontem, a całe otoczenie pokrył mrok. W następnej chwili stało się to, co zawsze działo się z Tobą po zmroku - przybrałeś postać Ghost Rydera, całego w ogniu. Chwilę później usłyszałeś hałas silnika Twojego płonącego motoru i w następnym mrugnięciu oka stał obok Ciebie. Dziewczyna spojrzała podejrzliwie na motor a później na Ciebie. - Rany, fajne to. Przejechałabym się na takim. - rzuciła beztrosko, zupełnie się nie bojąc.

Pędziłeś jak opętany, zostawiając za sobą drzewa, jak i krzaki spalone. Gdy dotarłeś do wsi, zauważyłeś grupę wieśniaków siedzących przy tym samym ognisku, przy którym widziałeś ich wcześniej. Biesiadowali, wszyscy zadowoleni. Rozpoznałeś mężczyznę, któremu zapłaciłeś pieniądze za przechowanie motoru, oraz szkody, które zapewne wyłączysz. Zatem nadszedł czas, aby trochę zaszaleć.
Wieśniacy słysząc dziwne odgłosy skwierczenia odwrócili się i wszyscy zaniemówili, otwierając szeroko buzie. W końcu jeden z nich przemówił głosem niewiele głośniejszym niż szept:
- Ccco..to jest?

Wszyscy wieśniacy leżeli martwi...no, w każdym bądź razie to, co z nich zostało. Wsiadłeś na motor, i zacząłeś jechać przed siebie, w stronę miasta, kuszony zewem dusz, które zgrzeszyły, nawet bardziej, niż Ci tutaj. Zanim jednak zdążyłeś zniknąć w otchłani lasu, na Twojej drodze pojawiła się Ayumi, zeskakując z drzewa. Oparła dłonie na biodrach i rzuciła Ci złowrogie spojrzenie.
- Może i nie mam takiego motoru i moja czaszka się nie pali, ale nie pozwalam nikomu sobą rzucać w taki sposób, więc albo weźmiesz mnie ze sobą po dobroci, albo inaczej to odegramy. - warknęła.