Witaj, Agor. Wiem, że historia dość nietypowa i nieco dziwna, ale co tam...

Imię i nazwisko: Shiny Collins
Wiek: 16
Płeć: Dziewczyna
Wygląd: Link c:
Profesja: Koordynator
Profesja poboczna: ---
Pokemon startowy: Zorua
Miejsce startu przygody: Nimbasa City
Historia postaci:
Shiny Collins urodziła się w zwyczajny, wiosenny poranek. Mieszkańcy miasta Nimbasa wychwalali rodziców, że mają bardzo śliczną córeczkę. Mała szybko nauczyła się mówić i chodzić. Wiodła szczęśliwe, beztroskie życie aż do czasu, kiedy to rodzice mieli wypadek samochodowy. Jako iż nie miała innych członków rodziny trafiła do domu dziecka. Nie była zbyt lubiana; większość osób to były wredne, poszkodowane przez los dzieci. Chcąc wreszcie znaleźć przyjaciół popadła w złe towarzystwo. Zawsze grzeczna nastolatka stała się niewychowaną, agresywną dziewczyną. Już w wieku 12 lat nauczyła się palić i pić. Wkrótce jej paczka przyjaciół wpadła na pomysł, który źle się dla wszystkich skończył...
***
Był chłodny, zimowy dzień. Jeden ze znajomych Shiny - Lucas wpadł na pewien pomysł. Chciał uciec z domu dziecka wraz z przyjaciółmi. Każdy oprócz Shiny uważał, że to świetny pomysł. Najmłodsza z towarzystwa uważała, że to może się źle skończyć, a jeśli ich złapią mogą porozsyłać ich do różnych domów dziecka. Wszyscy wybuchnęli śmiechem; zaczęli sobie drwić z dziewczyny. W jej obronie stanął Alexander - potajemnie podkochujący się w niej chłopiec.
- Przestańcie! Shiny, uważam, że powinnaś to przemyśleć. Nie myślałaś nigdy nad zaznaniem uczucia wolności? Czy nie masz dość tkwienia w tym miejscu? - po usłyszeniu podniesionego głosu Alex'a, każdy zamilkł. Był to przewodniczący całej paczki i miał najwięcej do gadania. - Reszta - idźcie spakować kilka rzeczy. Kto ma jeszcze pety?
- Zostały nam tylko 2. - odpowiedział jeden z chłopców, Rafael. To właśnie on miał dostęp do wszelkich używek, typu alkohol i papierosy. Nikt nie wiedział, skąd je brał - mówił, że to jego sprawa.
W każdym razie dzieciaki rozeszły się do swoich pokoju. Została tylko Shiny wraz z Alex'em Ufała swojemu przyjacielowi - zawsze ją bronił i poświęciłby dla niej życie. Młodzieniec objął ją wokół talii.
- Zaufaj mi. Nic nam nie będzie. Zawsze będziemy razem... - powiedział ciepłym głosem, który od razu złamał nastolatkę. Niechętnie zgodziła się na ucieczkę.

O północy wszyscy zebrali się w pokoju Alex'a. Każdy młodzieniec miał swój podręczny plecak z kilkoma rzeczami. Szef grupy kazał pokazać wszystkim co wzięli ze sobą. Rafael wyciągnął z kieszeni bluzy dwie paczki  papierosów. Lucas wziął ze sobą paczkę ciastek, na wypadek, gdyby wyprawa w poszukiwaniu jakiegoś schronienia zajęła sporo czasu. Monica, Damian wzięli jakieś żarcie i picie.
- A ty, Shiny? - Alex podszedł do szarookiej.
- Em. Jakieś drobiazgi... wiesz, jedzenie i inne.... - mruknęła Shiny, nie chcąc się przyznać, że zabrała ze sobą ubrania i inne niezbyt potrzebne rzeczy. Alex zmierzył ją wzrokiem, jakby przeczuwając, że coś ukrywa. Westchnął cicho.
- Dobra. Spotkaliśmy się właśnie tu, gdyż mój pokój jest na najniższym piętrze. Niestety, przed budynkiem stoi ochrona. Dlatego też poprosiłem o pomoc Johna - ma on zwrócić ich uwagę, udając, że chce popełnić samobójstwo.
- Sprytne. - rzekł z uznaniem w głosie Damian. Uśmiechnął się niemrawo. - Tylko jak przedostaniemy się na dół?
Alex wyciągnął spod łóżka linę, zbudowaną z kilkunastu prześcieradeł.
- No, to kto pierwszy? - zapytał, gdy usłyszał wołanie Johna: Mam tego dość! Skaczę! Ochroniarze od razu pobiegli w stronę hałasów. Droga była wolna.
- No, to ja pójdę na pierwszy ogień. - rzekła z uśmiechem Shiny. Chwyciła koniec liny i zakręciła go sobie wokół pasa. - Tylko mnie nie puśćcie. c:
Zauważyła, że Alex nie był zachwycony, że jego ukochana ryzykuje życie, ale nie śmiał odmówić. Westchnął głęboko i zacisnął mocniej linę. Poklepał dziewczynę po plecach.
- Uważaj na siebie. - mruknął. Shiny zaśmiała się tylko i wyskoczyła z okna. Wtedy dopiero poczuła strach. Serce zaczęło jej bić coraz mocniej. Dziewczyna z hukiem upadła na ziemię. Na szczęście nic jej się nie stało - poza lekkim bólem nogi. Odwiązała linę, po czym zaczęła biec w stronę krzaków. Tam ukryła się i obserwowała okno pokoju Alexa. Dzieciaki wciągnęły linę na górę. Następny skoczył Max, potem Lucas, następnie Monica i na końcu Alex. Szef miał najtrudniej, gdyż nikt nie trzymał liny - na szczęście poradził sobie sam, przywiązując koniec prześcieradła do grzejnika. Gromadka natychmiast zaczęła uciekać w stronę miasta. Wszyscy śmiali się i cieszyli z udanej misji. W sumie nic dziwnego; dom dziecka w mieście Nimbasa nie należał do najlepszych. Opiekuni byli bardzo złośliwi i wyżywali się na dzieciach, zamiast pocieszać je po stracie rodziców. Jedzenie również było przeciętne. Żadnych zalet, i tyle.
~dwa dni później.
Dzieciaki znalazły sobie schronienie w jakieś starej, opuszczonej chacie, leżącej w środku lasu. Ciastka zjedli już dnia ucieczki, przez co byli strasznie głodni. Powoli zaczęli żałować swojej decyzji. Tego dnia Max wyjął z kieszeni kilka zastrzyków.
- Kto chce?
Skąd on do cholery wytrzasnął narkotyki? Każdy z uwagą przyglądał się chłopcu, robiącemu sobie zastrzyk. Shiny zauważyła, że trzęsie mu się ręka. Chwilę potem Max dziwnie zbladł, po czym upadł na ziemię.
- Boże, Max! Co z nim? - zaczęła panikować Monica. Zbliżyła do do chłopca. - Nie oddycha! Jezu, Alexander, zrób coś!
Szef jednak zwyczajnie to zignorował. Westchnął cicho, po czym usiadł na stoliku. Shiny podbiegła do niego.
- Zrób coś! - rzekła błagalnym głosem.
- Za późno... Od początku wiedziałem, że coś bierze. Przykro mi. - Alex spuścił głowę. - Zabierzcie go gdzieś i pochowajcie.
Shiny nie mogła uwierzyć, że jej przyjaciel nie chce zrobić nic, by pomóc Max'owi. Zaczęła cicho płakać, po czym wybiegła z chaty. Poszła w stronę lasu i zaczęła wspominać, kiedy to spacerowała wraz z rodzicami. Nie mogła uwierzyć, że jej życie tak potwornie się zmieniło. Bała się, że i ona kiedyś umrze. Nic nie brała, ale za to uzależniła się od picia i palenia... a miała dopiero 13 lat. Postanowiła, że ucieknie od przyjaciół i zacznie normalne życie. Słyszała coś o pokemonach. Podobno były to stworki, które można było łapać, przyjaźnić się z nimi i wieść cudowne życie. Wyjęła z torby kartkę i nasmarowała: Alex, jeśli to czytasz, to wiedz, że zaczynam normalne życie. Mam dość tego wszystkiego! Przecież jeśli nadal będziemy palić to nasze życie skończy się tak samo jak życie Maxa. Ja tego nie chcę. Twoja Shiny.
PS Błagam cię, ty też skończ już z paleniem. Nie chce, by jedyna bliska mi osoba skończyła podobnie jak Max.
Pisząc to czuła, że po policzku spływają krople łez. Przypięła kartkę do drzewa i ruszyła w stronę centrum miasta. Słyszała, że znajdzie tam profesor Juniper, która podaruje jej startera... czyli pierwszego pokemona. W głębi duszy poczuła, że będzie jej brakować Alex'a... bardzo go polubiła i chciała, by był przy niej.
- Może jeszcze kiedyś się spotkamy, Alex... - pomyślała.

Cel główny postaci: Wieść zwyczajne życie, w którym papierosy i alkohol nie są najważniejsze.
Cele poboczne: Spotkać jeszcze kiedyś Alexa.
Ulubiony pokemon: Oshawott
Ulubiona zupa: Pomidorowa. ;3
Towarzysz/e postaci: ---
Wróg/ogowie postaci: ---
Oświadczam, że lubię naleśniki. kocham! *q*