Patrząc na miasteczko i mieszkańców stwierdziłam, że pokemony są tutaj rzadkością, albo po prostu nie przepadali za tymi stworzeniami. Zamierzałam wyjść z tego miasta, lecz czując narastający głód  postanowiłam poszukać miejsca, gdzie mogę coś zjeść lub jakieś drzewo lub krzak z owocami. Zatem przyśpieszyłam kroku idąc ścieżką oraz wzięłam swojego pierwszego pokemona na ręce, nie chciałam go przypadkiem zgubić. W poszukiwaniu jedzenia poszłam na początek do sklepu, liczyłam na to iż są tam chociaż jakieś owoce lub pieczywo. Toteż weszłam do budynku i rozejrzałam się. Najwyżej, gdybym niczego nie znalazła, to bym poszła do ogromnej, a zarazem tajemniczej dżungli niedaleko miasteczka. Kontem oka zerknęłam na mojego towarzysza, przydałoby się go zeskanować, a także dowiedzieć parę rzeczy... Na przykład jakie potrafi ataki. Zatem szybkim ruchem wyjęłam z torby pokedex i skierowawszy na pokemona ekran maszyny zeskanowałam go, po czym czekam na gotowy skan z informacjami o Machop'ie.

Byłam zadowolona widząc dość ciekawy skan mojego pierwszego towarzysza, Machop był silny, a w dodatku odważny, natomiast Abillity posiadał bardzo przydatne. Zatem nie widząc nic naturalnego do jedzenia w sklepie, wyszłam i ruszyłam w stronę wyjścia z miasteczka, zamierzałam poszukać jakichś owoców w dżungli, gdyż możemy tam także spotkać niesamowite stworzenia warte złapania i wytrenowania. Razem z Machop'em szliśmy energicznym, a zarazem odważnym krokiem. Zauważyłam iż posiadamy podobne charaktery, zatem łatwo się dogadamy. I tak umiałam dzięki eksperymentom w organizacji Plazma bezproblemowo porozumiewać się z pokemonami, rozumiałam ich mowę.

Na początku lekko się zmartwiłam tym, że nie widzę w pobliżu swojego przyjaciela Machopa, jednak wiedziałam iż ten maluch sobie poradzi, może na takiego nie wyglądał ale był bardzo silny i waleczny, w dodatku ma niezwykle dużą odwagę. Zatem wierzyłam w mojego pokemona i dalej przemierzałam dzikie tereny dżungli. Zauważywszy, że nie ma w tym miejscu zbyt wiele roślin postanowiłam iść w głębszą część środowiska. Najpierw zamierzałam poszukać swojego pierwszego pokemona i zjeść coś, a dopiero potem wziąć się za łapanie nie okiełznanych stworzeń. Toteż idąc wołałam Machop'a, licząc na to, że mnie usłyszy. Ciekawe, gdzie się podział, może już znalazł jakieś jedzenie, albo wpadł w tarapaty?

Westchnęłam nadal zmartwiona, gdzie ten mój pokemon się podziewał? Mam nadzieje, że nie wpakował się w żadne tarapaty... Muszę go znaleźć, nie powinniśmy się od siebie oddzielać, nie wiadomo, czy członkowie Plazma przypadkiem nie są już w tym regionie, nadal jestem poszukiwana przez nich. Widząc polane, a wgłębi niej domek trochę się zdziwiłam, ktoś wolał mieszkać w środku dżungli niż w miasteczku? W dodatku te oswojone pokemony, może to jakiś hodowca lub trener. Zatem ruszyłam szybkim, a zarazem energicznym krokiem w stronę domostwa, byłam ciekawa kto tam mieszka, ale chciałam też wiedzieć, czy przypadkiem nie widział mojego Machop'a.

Ok... To jest dziwne, aż za bardzo... Kim niby jest ten starszy pan, skąd o mnie tyle wie? Ma jakieś ukryte zdolności czy co? Byłam tą sytuacją trochę zdezorientowana, lecz weszłam do środka chatki staruszka. Widząc talerz z moją ulubioną zupą jeszcze bardziej się zdziwiłam, skąd wiedział, że akurat lubię ten posiłek? Może rzeczywiście czytał w myślach albo po prostu mnie obserwował. Zatem wzięłam łyżkę i patrząc na niego zaczęłam jeść, nie ufałam zbytnio temu starcowi, toteż w każdej chwili byłam gotowa do ataku, mogłam wykorzystać moje zdolności do manipulacji ogniem. Po chwilowej ciszy rzekłam do staruszka: - Skąd pan o mnie wie tyle? Obserwował mnie pan? Wiem, że to moja wina iż zgubiłam Machopa, ale znajdę go za wszelką cenę, nie porzucam swoich pokemonów i towarzyszy. - Powiedziałam patrząc na niego.

Nie wiedziałam za bardzo o co chodzi temu staruszkowi, nie rozumiałam jego dziwnych słów, jednak widząc wybuch z miasta przestraszyłam się, lecz po chwili strach zastąpiła chęć do działania. Odwróciłam się, ale dziadka już nie było, zniknął. Nie przejmowałam się tym, jeśli to co mówił o Machop'ie to prawda, to muszę jak najszybciej dotrzeć do miasteczka. Zatem wybiegłam z chatki i używając swojej nabytej zwinności, a także szybkości ruszyłam w stronę miejsca, gdzie mógł przebywać Machop. Starałam się tam dotrzeć jak w najkrótszym czasie, nie wiedziałam jakie niebezpieczeństwa na nas czyhają, zatem byłam bardzo ostrożna.

Gdy tylko znalazłam swojego przyjaciela, od razu wzięłam go na ręce. Widząc znaki wykonane z litery P przeraziłam się jeszcze bardziej, a więc dotarli aż tutaj. W dodatku zniszczyli to miasto, a co z mieszkańcami? Zginęli? Jednak zamiast nad tym rozmyślać posłuchałam instynktu i równie błyskawicznie jak przybyłam do miasteczka, tak szybko się oddaliłam. Nie chciałam się natknąć przypadkiem na jakiegoś członka organizacji Plazma. W dodatku ten ból i ukłucie w okolicach brzucha... Tak, głód Machopa był coraz silniejszy, jeśli czegoś nie zje to niedługo padnie wycieńczony. Toteż oddalając się od miejsca katastrofy szukałam swoim orlim wzrokiem owoców. Sama też byłam trochę głodna. Tym razem kierowałam się na Zachód.