Pokemony jakie napotykaliśmy w trakcie biegu wydawały się niezwykłe i niesamowite, jednak jeszcze to nie był czas na łapanie ich, najpierw powinnam się zająć ledwo przytomnym Machop'em, on jest najważniejszy w tej chwili. Na mojej twarzy pojawił się uśmiech ulgi, gdy zobaczyliśmy krzak z Oran Jagodami, ale no cóż chyba ktoś w nim mieszkał... Jednak zamierzałam się jakoś dogadać z ową Poochyeną, wolałam to załatwić na spokojnie niż walką. Toteż wykorzystałam moją zdolność do porozumiewania się z pokemonami i powiedziałam do stworzenia: - Witaj Poochyena, nie zamierzamy zabrać ci twojego terenu, jesteśmy tylko głodni i chcielibyśmy trochę pozbierać jagód, wybacz, że zakłóciliśmy twój spokój, ale zaraz jak tylko zbierzemy jagody, już sobie pójdziemy. Toteż pozwól nam zabrać Oran Jagody. - Rzekłam przyjaźnie do pokemona.

Zgodziłam się na układ Pooochyeny, jednak dałam Machop'owi 4 Oran jagody, a sama zjadłam tylko dwie, w końcu mój głód był mniejszy od głodu mojego towarzysza. Odeszliśmy od krzaków na pobliską małą polanę. By chwilę odpocząć usiedliśmy na ziemi i jedliśmy, w tym czasie wyjęłam z torby jajo pokemona, które niedawno dostałam i przytuliłam je do siebie, by zaznało ciepła. Toteż trzymałam jajo głaszcząc je i dając ciepło, a także jadłam jagody. Zamierzałam odpocząć tak z 30 minut, a potem ruszyć na łapanie tutejszych pokemonów, liczyłam na to, że spotkam jakiegoś bardzo utalentowanego.

Postanowiłam zrobić ognisko by odstraszyć groźne i dzikie pokemony, zatem zebrałam chrust, otoczyłam kamieniami i zrobiłam w dłoni kule ognia, po czym podpaliłam drewno, dzięki temu utworzyło się bezpieczne ognisko. Zatem położyłam się obok Machop'a i także zasnęłam, byłam wtulona w jajko. Oddaliłam się do krainy sennych marzeń. Dosyć często śniła mi się tajemnicza postać chłopaka wołającego mnie po imieniu, a także mówiącego czułe słowa miłości. Często myślałam, że może w poprzednim życiu miałam ukochanego....

Wstałam i przetarłam oczy, obudziłam Machop'a oraz schowałam jajo do torby. Mała część mnie miała przewagę, toteż zapragnęłam się czegoś dowiedzieć o tej niezwykłej dżungli. Zatem ruszyłam z moim towarzyszem w głąb tego tajemniczego środowiska przemierzając je i obserwując co się dzieje wokół mnie. Ciekawa byłam co się dzieje z tymi drzewami, potrafią się przemieszczać? Odpięłam od paska pokeball, po czym wypuściłam z niego Ledybe, powiedziałam jej by obserwowała dżungle z góry i o wszystkim mnie informowała.

Dżungla się powiększa? Jak to? Co to ma znaczyć? Gdy ujrzałam staruszka, na początku chciałam do niego zagadać, jednak jego wygląd... Gdzie on przebywał? W więzieniu? Lecz widząc, że padł na ziemie mój instynkt wziął górę i uciekłam z tego miejsca jak najszybciej nie zważając na ból, którego doznawałam. Gdy już byłam po za granicą dżungli odetchnęłam z ulgą. Ale musiałam spojrzeć co z moją nogą, toteż dokładnie ją obejrzałam i po dotykałam. Potem z pomocą moich pokemonów ruszyliśmy przed siebie.

Pomimo zmęczenia byłam szczęśliwa, że wreszcie dotarliśmy do jakiegoś zwykłego miasteczka. Wiedziałam, że znajdę schronienie na noc u profesora Bircha, przy okazji sprawdzę co z moją nogą i wyleczę pokemona,a także sprawdzę stan jaja, byłam ciekawa kiedy Phanpy się z niego wykluję. Zatem idę dość powolnym krokiem  z moimi towarzyszami do domu profesora, gdy już tam dotarliśmy zapukałam do drzwi i pomimo bólu uśmiechnęłam się. Po odpoczynku u Bircha zamierzałam ruszać w dalszą drogę.

Dla bezpieczeństwa swoich pokemonów postanowiłam zostać na noc w laboratorium profesora Bircha, zatem wróciłam i poprosiłam o nocleg. Chciałam przeczekać burzę, w tym czasie zapytałam się, czy nie ma przypadkiem jakieś dorywczej pracy dla mnie, gdyż potrzebowałam pieniędzy. Byłam zmotywowana i energicznie nastawiona do każdej roboty, toteż powiedziałam, że mogę wziąć każdą, nawet najtrudniejszą misje. Z uśmiechem patrzyłam na profesora i czekałam na odpowiedź.

Spokojnie wysłuchałam wypowiedzi profesora, po czym odpowiedziałam: - Jasne, zajmę się tym wszystkich, toteż proszę się nie martwić, zaraz zacznę sprzątać. I bardzo dziękuje za nocleg. - Rzekłam z uśmiechem i poszłam do wskazanego pokoju, tam zostawiłam swoje rzeczy, Ledybe schowałam już do pokeballa, Machop nie lubił w nim siedzieć, toteż powiedziałam, że może robić co chce, byleby nie sprawiał nikomu kłopotu. Sama zaś wzięłam się za sprzątanie. Na początek wszędzie odkurzyłam, pozmiatałam i pomyłam podłogi. Potem dokładnie pościerałam kurze i wymyłam okna na błysk. Następnie poukładałam alfabetycznie wszystkie książki i lekko je przetarłam z kurzu, wyczyściłam także całą biblioteczkę, po czym poukładałam rzeczy w szufladach i szafkach. Nie zapomniałam również o podlaniu kwiatów. Także opróżniła śmietniki i wymieniła w nich worki. Na koniec znowu wymyła wszystkie szafki i odkurzyła podłogę. Również poukładała wszelkie rzeczy. Wiedząc, że pokemona ma kilka pokemonów, wypielęgnowała je oraz nakarmiła.