Cały czas unikałam niezbyt przyjemnego spojrzenia Mukuro, gdyż po prostu nie wróżyło to nic dobrego, a ja byłam zbyt zmęczona, by się czemukolwiek przeciwstawiać. Nawet nie miałam siły się ruszyć, ale na szczęście chłopak zaprowadził mnie do pokoju. Siedząc na bardzo wygodnym łóżku myślałam już tylko o spaniu, patrząc nieprzytomnym wzrokiem na Mukuro stwierdziłam, że on czuję się tak samo. W końcu mieliśmy dosyć ciekawy dzień. - Dobrze... - Odpowiedziałam ziewając. Od razu jak tylko wyszedł, weszłam do łazienki, gdzie pod prysznicem umyłam się oraz odświeżyłam, po czym w samym ręczniku położyłam się do łóżka, gdzie otulona kołdrą zasnęłam. Nawet nie pomyślałam o ubraniu się. Zasnęłam z myślą o tym co się wydarzy jak Mukuro przyjdzie na rozmowę, wiedziałam, że nie upiecze się mi ta samotna wędrówka.

Musiałam być ostrożna nawet podczas snu, toteż czując dłoń na swoim ramieniu jakby natychmiastowo zareagowałam otwierając szeroko oczy. Już chciałam chwycić katanę, która znajdowała się obok na szafce, ale zauważyłam, że to tylko Mukuro. Cicho odetchnęłam z ulgą, gdyż miałam na razie dość niebezpieczeństw, chociaż... Czekała mnie jeszcze kara. Widząc tacę z pysznym jedzeniem do końca się rozbudziłam i usiadłam po turecku na łóżku zawinięta w kołdrę. Bo w końcu nadal nie byłam ubrana. Jak tylko dostałam od chłopaka posiłek, od razu zaczęłam jeść co chwila popijając żywność kakao. Bardzo mi to smakowało, toteż jadłam z uśmiechem na twarzy. Jednak pomimo powoli znikającego głodu myślałam całkiem o czymś innym. Tym czymś była właśnie miłość, którą darzyłam pewną osobę. Kontem oka zerknęłam na swojego trenera, a zarazem towarzysza, ale widząc jego wzrok speszyłam się i wróciłam do kończenia posiłku.

Skończyłam jeść i oparłam się o ścianę zamykając oczy i wysłuchując jego przemowy, po prostu zbierałam się na odpowiedź, bo pomimo tego, że...Emm...kochałam Mukuro...to bałam się go bardziej niż Kyoyi. Jednak trochę się zirytowałam słysząc jego ton i końcówkę wypowiedzi. Otworzyłam oczy i spojrzałam na niego dosyć lodowatym tonem. Pomimo, że zazwyczaj byłam strachliwa i zamknięta w sobie oraz słuchałam innych, to w tej chwili jakby obudziła się moja druga osobowość. - Chyba nie myślałeś, że całą sprawę zostawię tobie? Nie zamierzałam sterczeć po środku lasu jak jakaś cnotka. - Warknęłam. - Ile można polegać na drugiej osobie? Muszę się usamodzielnić, bo inaczej nawet będąc szefem Vongoli nic nie zdziałam. Myślisz, że tak łatwo zignorowałam twoją prośbę,a raczej rozkaz, bo właśnie tak zazwyczaj się zachowujesz. Jak wielki pan i władca! Nie dość, że wredny sadysta to kurde cwaniak, który myśli, że będę robiła to co mi każe. Może mam jeszcze 24 godziny na dobę ci przytakiwać? - Pyskowałam w kierunku chłopaka. -  Ale mniejsza z tym, przecież chcesz wiedzieć, gdzie się szlajałam nie?. Akurat również byłam w bacie wroga, dostałam się tam przez przejście w lesie, które prowadziło do hangaru w obozie ludzi ubranych na czarno, zatem zapewne mafiozów z Cabanello. Tam również spotkałam grupkę pionków owej rodziny i zapewne ich szefa, którym mógł być ojciec Kyoyi, ale nie jestem pewna, wiem tyle, że głos tego gościa był znajomy. Z ich rozmowy wywnioskowałam że chcą złapać naszą dwójkę i zapewne dlatego stworzyli tą mgłe. Jak tylko wyszli przeobraziłam się w jednego z gości ubranych na czarno i wyszłam z hangaru. Zobaczyłam ogromny hol i już chciałam iść na przeszpiegi, ale jakiś gościu mnie złapał i kazał mi wrócić do oddziału. Z jego wypowiedzenia, dowiedziałam się czegoś o jakimś kontrakcie, możliwe że Cabanello i ludzie w czarnych szatach mają jakiś kontrakt ze sobą. Musze powiedzieć, że te dosyć mroczne postacie są szybsze i zwinniejsze od zwykłego człowieka. Dorównują nawet tobie. I tak udałam się z oddziałem wroga na przeczesywanie terenów, dzięki czemu mogłam przy pierwszej lepszej chwili zmienić się w poke-ptaka i oddalić się od bazy. Lecąc zobaczyłam ciebie i dalej to już wiadome. - Powiedziałam już poważniejszym tonem. - To tyle co mam ci do powiedzenia.- Dodałam. I w tej chwili moja odwaga przed chłopakiem znikła. - Jaka jest moja kara? - Zapytałam drżącym i strachliwym tonem.

Nie miałam zbyt zadowolonej miny po wysłuchaniu jego monologu, chociaż tekst o tym, że mój ruch był odważny i godny szefa ucieszył mnie, jednak nie mogłam pojąć czemu on musi iść na wszystkie niebezpieczne sprawy? Co zrobię jak umrze? Nie odzywając się do Mukuro wstałam i w ręczniku zamknęłam się w łazience, gdzie szybko przebrałam się w swój strój, po czym wyszłam z pomieszczenia, wzięłam trójząb, katane oraz resztę moich rzeczy, po czym wyszłam z pokoju. - Idę potrenować - Powiedziałam cicho wychodząc. Po drodze wypuściłam Absola, gdyż chciałam, by stoczył kilka pojedynków z dzikimi pokemonami.

Postanowiłam, że potrenuję jednocześnie Absola, Vanillite oraz Dratini. W końcu chciałam ulepszyć całą swoją drużynę bez wyjątku. Toteż wybrałam z każdej grupki pokemonów jednego Seedota, jednego Skuntanka oraz jednego Elekid'a. Po czym spojrzałam na wypuszczone z pokeballi wcześniej moje stworzenia. - Potrenujemy szybkość oraz moc ataków poprzez walki - Zarządziłam. - Absol twoim przeciwnikiem będzie Elekid, Vanillite twoim Skuntank, a Dratini zmierzy się z Seedot'em. Uważam iż poradzicie sobie z tymi wrogami. - Powiedziałam spokojnym tonem oraz z uśmiechem na twarzy. - Więc zaczynajmy.  Absol ThunderBolt w kierunku Elekida, by go trochę rozruszać, a potem od razu seria Scratch! Następnie odskocz wykonując unik przed jego atakiem i użyj podwójnego Leer. Na koniec Scratch połączony z Leer! Vanillite  od razu wyślij na Skuntanka serie Ice Beam, po czym wzmocnij się podwójnym Harden. wzleć do góry i zaatakuj silnym Icicle Spear! Na koniec połączony atak Ice Beam oraz Icicle Spear! Dratini na pcozątek osłab swego przeciwnika serią Leer, a następnie zbliż się i użyj potrójnego Wrap! Wykonuj zwinne uniki i podczas nich cały czas używaj Leer! Na koniec seria Wrap!

W pewnej chwili wyczułam zbliżające się niebezpieczeństwo, może to dlatego wszystkie dzikie stworzenia zwiały? Przecież sama nie mogłam ich wszystkich wypłoszyć kilkoma ruchami. Słysząc ostrzeżenie Mukuro i pociągnięcie, by biec od razu ruszyłam z chłopakiem biegnąc błyskawicznym tempem. Przy tym schowałam swoje pokemony do balli. - Co się dzieje? - Zapytałam podczas ucieczki. Martwiłam się, że wróg nas znalazł, nie chciałam znowu się zobaczyć z tymi mrocznymi postaciami. Jednak równie dobrze mógłby być to inny wróg Vongoli.

Słowa Mukuro upewniły mnie w przekonaniu, że jednak postacie w czarnych szatach nadal nas ściągają, a ich poszukiwania objęły szerszy obszar. Zamierzałam jednak im się przeciwstawić, byłam już gotowa do walki trzymając trójząb oraz do użycia prawego oka do wytworzenia iluzji. Niestety mój trener/towarzysz szybko zgasił   mnie tym swoim spojrzeniem oraz tekstem, który przewidziałam, gdyż większość jego wypowiedzi odnosiła się do tego samego. Jednak Mukuro miał racje, nie byłam jeszcze gotowa na walkę, przynajmniej psychicznie, nie umiałam zabijać ludzi z zimną krwią. Postanowiłam posłuchać chłopaka i oddalić się jak najdalej, jednak przed tym rzekłam do niego stanowczym tonem. - Masz do mnie wrócić cały i zdrowy zrozumiano? - Warknęłam. - Udam się do Goldenrod City i poczekam tam na ciebie - Dodałam już swoim zwykłym głosem pełnym strachu przed utratą ukochanej osoby. Spojrzałam ostatni raz na Mukuro, po czym odwróciłam się i zmieniłam w Arcanine, po czym biegnę przed siebie jak najszybszym tempem.