"No i super, jeszcze do mojej listy nieszczęść można dołożyć mokre buty. Cholera! Chińskie chędożone badziewie" - klnę w myślach wyjmując ociekającego wodą buta z płytkiego strumyka, który jakże nieszczęśliwie stanął na mojej drodze. Mój wzrok po chwili spoczął na ścianie drzew, która była ostatnią przeszkodą dzielącą mnie od ciepłego łóżka i dachu nad głową - miasta Accumula. Nie stojąc tak dłużej, zaprzestając rzucania mięsem w powietrze, ruszam dalej szybkim, pewnym krokiem, jednak tym razem uważniej stawiając stopy, by nie wdepnąć w kolejną niemiłą dla mej osoby niespodziankę. Po chwili, nie przerywając marszu wyjmuję z kieszeni pokeballa wypuszczając siedzącą w nim istotę.
- Cześć Drilbur, jak się masz mój miły? - zwracam się do stworka, z którym już wcześniej udało mi się mniej więcej zapoznać. Po chwili bredząc dalej dodaję - Wskakuj lepiej na me ramię, bo nie widzę zbytnio, abyś prędko się poruszał w gruncie usłanym zasadzkami w postaci wyskakujących znikąd rzeczek i bóg wie czego jeszcze.

Oj tam, dla poprawienia humoru powiem, że ja też nie mam co do tego talentu, a i tak uważam, że pierwszy post nie jest zbytnio ważny, lepiej postawić na fabułę. ; )

Ostatnio edytowany przez Ririsu (2012-05-11 13:44:54)

"Ah, co za piękne miejsce. Już od razu czuję, że ten krajobraz poprawia mi humor. Tyle tu zieleni, tyle pięknych pokemonów. Cottone'y, Pettile, Joltiki" - wzdycham goniąc wzrokiem biegające pokemony - "Chwila, chwila... JOLTIKI?!" - Od razu kieruję swoje spojrzenie na obojętnie którego, elektrycznego pajączka przyglądając mu się z szokiem namalowanym na twarzy. Po chwili na moich ustach zatańczył szeroki banan, a w oczach zaczęły grać wesołe iskierki.
- Drilbur, masz robotę! Nie ma obijania! Nie, chrupki dostaniesz potem! - zwracam się do pokemona, wskazując na poke-pająka - Zadanie na dziś: skopać tyłek temu Joltikowi. Wiem, że miałeś w planach leżakowaniu w cieniu i obżeraniu się chipsami, ale na to przyjdzie czas później. No więc do roboty! Zacznij od przygotowania się do ataku, mamy przewagę zaskoczenia, a co za tym idzie - możemy sobie pozwolić na jeden potężny cios! Więc skup się i zaatakuj najpotężniejszym Rapid Spinem na jaki cię stać, najlepiej to uderz w niego tak, aby wpadł na jakieś co większe drzewo. Kiedy to nastąpi podbiegnij do niego prędko przyduszając ów poka do owego drzewa, tak aby się nie wywinął, po czym wolną łapką zacznij zadawać mu serię Scratchów. Musisz uważać, jest cholernie mały, a co za tym idzie - zwinny. Na szczęście defensywa nie jest jego mocną stroną. Dopasuj siłę do szybkości, czyli wal tak, aby zadane ciosy były silne, ale zarazem aby nie mógł wyprowadzić kontry. Możliwe, że zna Leech Life, String Shot, oraz Spider Web, ale to nie będzie dla nas żadnym problemem. Jeśli będzie chciał zaatakować ów pierwszym atakiem, to będzie musiał na ciebie wskoczyć, by dosięgnąć cię swymi nikłymi ząbkami. Wykorzystaj to i zacznij wirować przy pomocy Rapid Spina. Siła odśrodkowa rzuci nim niczym szmacianą lalką. Jakby spróbował zaatakować Spider Webem, to wykorzystaj tą samą kontrę, a jeśli spróbuje szczęścia ze strzałem nicią, to również zacznij wykorzystywać swój jakże potężny atut wirowania, co może skończyć się dla niego tragicznie, ponieważ jeśli ma mocną sieć, to jest szansa, że zostanie pociągnięty za bączkiem i wtedy wpadnie na jakieś drzewo. Ataki elektryczne raczej Cię nie ruszą, więc głowa do góry i walcz! Trzymam za Ciebie kciuki!

"Fiu fiu fiu, całkiem silny był ten Leech Life biorąc pod uwagę, że raczej nie miał zbytnio czasu na spijanie energii z mego Drilbura i na to, że ogólnie to Leech Lify są nadmiar słabe. Coraz bardziej mi się podoba ten pokemon" - myślę uśmiechając się delikatnie, jednak z radością i spokojem.
- Dobrze, Drilbur! Musisz być jednak trochę szybszy i zręczniejszy, ale nie zmienia to faktu, że doskonale ci idzie! Teraz zaskocz go, zaatakuj nagle Mud Sportem*, którego wyślij na przeciwnika w formie ataku dystansowego. Celuj jednak w trochę na lewo, aby cios tylko zahaczył o przeciwnika - nie martw się, to ma jednak sprowokować Joltika do uniku w prawo, więc ty od razu, tuż po Mud Sportem wykonaj Rapid Spina i uderz w uciekającego pająka z całą mocą! Jeśli ci się uda, to najpewniej poleci gdzieś dalej, wtedy użyj ponownie Mud Sporta, atakując tym razem centralnie w jego tak aby poczuł co to ból. Nie zapomnij o defensywie, przed każdym jego atakiem broń się Rapid Spinem. Musisz jednak szybciej reagować na jego ataki Leech Lifa obracaniem się, tak abyś go strząsnął z siebie. Najlepiej jakbyś zaczął używać Rapid Spina w momencie, w którym by wyskoczył. Wtedy nie mógłby zmienić kierunku ataku, gdyż byłby w powietrzu. Jakby starał się zbliżyć to albo zaatakuj Mud Sportem, aby zachować dystans jeśli byłaby niedogodna sytuacja, albo od razu uderz w niego Rapid Spinem i powal go na kolana. Możesz także odbijać go Scratchami, ale nie jest to zbytnio bezpieczne, ale jeśli będziesz mógł to zrób to. Wracając do ofensywy to jak będzie dobra okazja to skocz jak najwyżej, kierując się tuż nad przeciwnika, po czym zacznij wirować spadając i przygnieć Joltika z siła wiertła, wgniatając go w ziemię niczym młot. Wtedy nie schodź z niego. Przytrzymaj go jedną łapą, a wolną zacznij okładać. Jakby uciekł to poślij mu na spotkanie szybkiego, jednak niekoniecznie silnego Mud Sporta, po czym doskocz do niego przy pomocy Rapid Spina i zatrzymaj się nagle, gdy będziesz tuż przy nim, używając pędu obrotu do siły dla najpotężniejszego Scratcha na jaki cię stać! - wołam do mojego stworka, oglądając pojedynek z nieukrywanym zaciekawieniem.


*Jbc. przypominam, że w anime Panpour wykorzystał ten atak w formie ofensywnej : )

"Wow, Breaker szybko się wkręcił w walkę i już widać tego efekty" - myślę spoglądając na toczący się pod mym nosem pojedynek. Po chwili wyjmuję pokeballa przygotowując go do rzucenia, ale jeszcze się z tym wstrzymuję - nie ma co psuć balla jeśli Joltik się wydostanie, a na oko ma jeszcze dwie piąte początkowej wytrzymałości. - "Hmm... biorąc pod uwagę siłę zadawanych ciosów i ich ilość to i tak ten Joltik się nieźle trzyma. W telewizji widziałem jak wytrenowane ów pająki trzymały się góra do dwóch ciosów, a ten przetrwał już kilka."
- Doskonale Drilbur, tak trzymaj! Świetnie ci idzie, ale jeszcze nie pora na opuszczenie gardy. Dalej trzymaj w pogotowiu swoją defensywną taktykę z rapid spinem i mud sportem, jednak dodatkowo przygotuj się do błyskawicznego wirowania lub tamtego ziemnego ataku w razie jakby ów pająk zaczął brać nogi za pas. Wracając do ofensywy rozpocznij od trzech wystrzelonych w niemalże tym samym momencie mud sportów, mają one być szybkie, nie silne. Wyceluj nimi tak, aby zaatakowały prawą i lewą stronę pokemona, a także środek. Wtedy nie będzie miał innego wyjścia jak wyskoczyć w powietrze i właśnie w tym momencie pobaw się w bączka i staranuj go potężnym rapid spinem. Nie daj mu nawet chwili oddechu, zaatakuj go Scratchem podchodząc do niego przy pomocy wirowania, po czym tam gdzie upadnie, to tam się dostań i ponownie zaatakuj z pełną mocą i tak w kółko. Poruszaj się szybko, sprawnie, nie zapominając o defensywie i ciągle atakując - wołam do mojego startera i ściskając mocniej pokeballa. Jeśli punktów życia zostanie mniej niż jedna piąta, to ciskam w elektrycznego poka pokeballem starając się go złapać, a zarazem wydając następujące polecenia Drilburowi:
- Jeśli zdoła wyskoczyć z pokeballa, to nie czekaj, a zaatakuj w niego rapid spinem, po czym dobij scratchem. Jakby zaczął uciekać, to mud sport, po czym rapid spin. Jednak jeśli zdołałby uciec, nie ma co atakować powietrza, nie?

"Płacz lasu... cholera, nie podoba mi się ta cisza. Ta żałoba leśna działa mi na nerwy, więc trza przerwać ów minutę ciszy" - myślę rzucając okiem po raz ostatni na las i przenosząc wzrok na poke-kreta.
- Brawo Drilbur, świetnie ci poszło. Jestem z ciebie dumny! - zwracam się do poka z uśmiechem, głaszcząc go po łebku - Cóż, postój w tym miejscu nie uznaję jakoś za najlepszy pomysł, dlatego proponuję nadanie ci nagrody - szarlotki, albo innego ciacha, w jakimś ustronniejszym miejscu, na przykład w mieście. Komu w drogę temu jedzenie, więc zbierajmy się prędzej - po tych słowach ruszam dalej, kierując swoje kroki ku Accumula. Staram się wykonywać długie, szybkie kroki, biorąc przy okazji pokemona na ramię, by nie opóźniał wędrówki. Kilka minut później zwracam się do niego:
- A właśnie Drilbir, ostatnio zakupiłem ciekawy przedmiot, TM37 - Sandstorm pozwalający nauczyć się w mgnieniu oka ów ataku. Na dodatek ten ruch świetnie komponuje się z twoim ability, które działa w takowy sposób, że podczas burzy piaskowej twoja szybkość wzrasta dwukrotnie. Wydaje mi się, że to ty powinieneś go wziąć. Masz coś przeciwko? - jeśli pokemon nie dał znaku przeczącego, to przykładam płytkę do czoła stworka czekając, aż pok "przyswoi" nowy atak. Nie przerywam jednak marszu.

- Ah, w końcu. Już myślałem, że nigdy nie wyjdziemy z tego lasu - zwracam się do poka, przeciągając się leniwie i obrzucając wzrokiem panoramę miasta - Co jak co, trza się wpierw tu rozgościć, proponuję więc rozejrzeć się za jakimś poke centrum by wynająć skromny pokoik. Joltika aż tak nie zmasakrowałeś, by potrzebował leczenia, więc spoko, on ciebie też jakoś zbyt mocno nie poobijał. Co dalej... trzeba zjeść obiad jakiś, do tego zamówić ci obiecany deser. No i zapoznać się z Joltikiem, a także Frillishem. Hmm... to wszystko na dzisiaj? Nie, muszę znaleźć jakieś zajęcie, bo z kasą krucho. Osiemset niby spoko, ale kto wie za ile czas nadarzy się jakaś porządna robota dla egzorcysty. Trzeba będzie wtedy czekać do pełni, gdy to duchom największa przychodzi chęć na straszenie biednych. To na tyle, prawda? Cóż, komu w drogę temu czas, a mi zaczynają famfary i bębny grać w brzuchu - zwracam się w pół do siebie, w pół do mego startera, po czym ruszam dalej kierując się do PC, przy okazji rozglądając się za ów ogłoszeniami dla egzorcysty. Może coś będzie widnieć na ścianach i tablicach? Kto wie...

"Uff, jakie przyjemne ciepełko. Warto było się nie zatrzymywać na postoje i przyspieszyć kroku. Nogi bolą, ale teraz będę mógł wziąć dłuuugi prysznic i położyć się w miękkim łóżku, a nie na ubitej glebie, z plecakiem pod głowę i kocem narzuconym na ramię, przy niepewnym cieple ogniska" - myślę wzdychając radośnie i równie szczęśliwym krokiem podchodząc do kobiety.
- Dobry wieczór. Są jeszcze jakieś wolne miejsca, które można zająć? Nie zagoszczę tu długo, jedna, góra dwie noce. No i czy jakiś, niekoniecznie ciepły posiłek podają. Głodny jestem jak wilk, więc zadowolę się każdym jedzeniem.  - w granicach rozsądku rzecz jasna - zwracam się przyjaźnie do kobiety, po czym odwracam głowę w stronę mego startera - Drilbur, niestety, ale jutro załatwię ci jakiś przysmak, dzisiaj pewnie już wszystkie cukiernie zamknięte, a nawet jeśli to jedzenie ciężkostrawnych rzeczy tuż przed snem nie należy do ulubionych porad dietetyków - po tych słowach ponownie kieruję spojrzenie na kobietę, czekając aż poda mi kluczyk - jeśli ów wolne miejsca są - do pokoju. Kiedy dostanę, kieruję się do mego tymczasowego mieszkania, gdzie rzucam plecak na łóżko, rozpakowując najważniejsze rzeczy, aby przetrwać tą noc, czyli przedmioty pokroju szczoteczki do zębów czy szamponu. Bród to zło każdego podróżnika!