- Nie mam domu. -  powiedział buntowniczo chłopak, poprawiając okulary na nosie. - Jestem sierotą, a raczej byłem. Tamten rozdział z życia zamknąłem w momencie opuszczenia mojego 'domu'. Teraz pragnę przygody. Przeczytałem chyba wszystkie książki o pokemonach oraz ich zachowaniach. No, przydam Ci się. - przekonywał malec.

Chłopak ani drgnął.
- Nie. Nie boję się i nie zamierzam wracać do miasta. Naprawdę przydam Ci się, poza tym nie jedno przeżyłem tutaj na obrzeżach, a z tym poliwagiem poradził bym sobie bez problemu, gdybym miał pokemona swojego. - upierał się młodzieniec. - Pomóż mi złapać pokemona i wszystko potem pójdzie jak z płatka. Prooszę, nie będę Ci zawadzał. Zresztą, jeśli Ty mnie zostawisz, to i tak nie wrócę do miasta, więc będę bardziej narażony na atak..taki samotny... - szantażował chłopak, co doprawdy wychodziło mu całkiem dobrze.

Wyraz twarzy chłopaka zmienił się w coś na pozór...rozmarzonego i uśmiechnął się do Ciebie wdzięcznie.
- Dzięki. I zapewniam Cię, że nie będę sprawiał kłopotów...tylko pomoc. - powiedział i otrzepał się dokładnie. - Jestem Nick. Nie będę Ci podawał nazwiska, bo nie jest ono potrzebne, poza tym, nie ma się czym chwalić i nie chcę wracać do przeszłości, okej? Liczy się to, co jest tu i teraz, zatem chodźmy, bo chyba nawet wiem, gdzie możemy znaleźć jakieś Poliwagi...bo o to Ci chodzi, prawda? - zapytał, zręcznie zmieniając temat.
Nie mogłeś zaprzeczyć, że jak na 10-latka chłopak miał w głowie coś więcej niż tylko zabawki.